Afgelopen zaterdag was het weer tijd voor de tweede editie van Metalfest in het Witte Theater te IJmuiden. Maar liefst acht bandjes betraden twee podia. Op het kleine podium konden we dit jaar Volition, Barren Grounds, This Ends Tonight en As Enemies Arise zien. Op het grote podium stonden de bands To Heaven Earth Is Hell, The Charm The Fury, Pound en My City Burning.
Bij binnenkomst bleek helaas dat we de eerste twee IJmondse bands Volition en To Heaven Earth Is Hell gemist hadden. We konden nog net het laatste nummer van Barren Grounds meepakken voordat ze gingen opruimen. De band zag er vermoeid uit, waarschijnlijk omdat (zoals we gewend van ze zijn) er weer veel actie op het podium te zien was. Het was goed gevuld in de kleine zaal. Voor het kleine podium was nog een kleine ruimte voor de zanger, maar voor de rest stond het publiek er omheen.
De eerste band die we volledig hebben gezien was The Charm The Fury. De uit Amsterdam komende hardcore/metalcore band betrad het grote podium onder een “foute” intro. Na de eerste gitaartonen betrad er een zangeres het podium. Met haar vrouwelijke, maar toch zeer ruige stem maakte ze de band compleet. Het blijft altijd leuk om te zien wanneer een zangeres na het grunten weer iets clean in de microfoon verteld. De zaal was redelijk goed gevuld. De afwisseling tussen hardcore en metalcore was goed. Er was veel variatie in de muziek. Helaas was bij deze band het geluid slecht te noemen. Eigenlijk was er in de zaal aan het begin weinig waar te nemen van de afzonderlijke gitaren en de drums. Verder in de set werd het wel beter, maar nog niet goed. De presentatie van de band was goed. De zangeres staat regelmatig op een flightcase om zo boven de band uit te komen. Het plaatje van de band klopte.
In de foyer was het daarna de beurt aan This Ends Tonight uit Alphen aan de Rijn. Qua muziek is het een beetje dertien in een dozijn en niet uitermate bijzonder, maar ze speelde het wel heerlijk strak weg. De solo gitarist ging vaak helemaal los op z’n gitaar, maar dit was soms wel een beetje te veel van het goede. Op een paar haperende overgangetjes na ga deze band een solide show weg, als wist dat het publiek niet te overtuigen om wat meer te gaan bewegen.
Op het hoofdpodium was het daarna tijd voor de hometown EP-release van Pound. In februari hebben we de EP-release al in het Patronaat gehad, maar nu was het tijd voor IJmuiden. Ook Pound kwam op met een intro, waarna het beukwerk begon. De band speelde op het Metalfest met een nieuwe bassist. Goed om te zien was, was dat de oude bassist Jeroen nog enthousiast in het publiek stond te pitten. Het geluid bij Pound was al een stuk beter dan bij The Charm The Fury. Een grote vooruitgang was er te vinden in het drumgeluid. Ook de gitaren stonden al beter afgesteld. Er werd veel technisch gespeeld, iets wat het aantrekkelijk houdt. Een absolute uitblinker van de set was wel het nummer “Strive”. De zanger stond er weer erg goed. Hij was goed bij stem en vanuit de zaal zeer goed te horen. Ook het enthousiasme van de zanger werd goed overgebracht naar het publiek. De presentatie van de gitaristen zou echter wat beter kunnen. Er zou iets meer bewogen kunnen worden over het podium. De bewegingen in de zaal werd echter meer, ondanks dat het rustiger was dan tijdens The Charm The Fury.
As Enemies Arise was de eerste band die wij zien zonder een intro. De band klapte er gelijk in met de melodische hardcore of zoals de band het zelf noemt: Brabant Hardcore! De foyer was zeer goed gevuld, ook was er hier veel meer beweging te zien. Ook de zanger hielp hier graag aan mee. De band stond zelf ook als een huis, de overtuiging was zeer voldoende. Het geluid in de zaal was goed, iets wat we niet snel verwacht hadden. De drummer speelde zeer strak en liet zelden een steekje vallen. De muziek was wel wat standaard, maar door de prima presentatie, goed geluid en de strakheid van de wisten ze er een goed feest van te maken.
De laatste band van de avond was My City Burning. De band stond vorig jaar ook op Metalfest, maar mocht toen het kleine podium afsluiten. Deze editie was te merken dat deze band terecht op het grote podium hoorde te staan. De band stond nu ook weer voor een redelijk goed gevulde zaal. Net zoals Pound had ook My City Burning een nieuwe bassist. De presentatie van de band was prima, het weet het publiek goed mee te krijgen. Ook de shout-outs tijdens de nummer werden actief meegedaan door het publiek. Het geluid bleef in de grote zaal nog steeds minder. De kleine zaal bleef het betere geluid houden. De laatste twee nummers van de set waren twee hele sterke nummers. De nummers “The Great Escape” en “This Is The End” waren het einde van een mooie metalavond in IJmuiden.
Als conclusie kunnen we zeggen dat het een goede avond was. De opkomst was stukken beter dan vorig jaar en de sfeer was goed. Het publiek begon wat tammetjes, maar aan het einde van de avond was de sfeer toch zoals het hoort te wezen. Jammer was dat de avond heel vroeg begon (19.00uur) en ook weer vrij vroeg afgelopen was (23.15uur). Voor de volgende keer zou het wat later kunnen beginnen en iets langer door gaan. De Rochefort 8 en Rochefort 10 waren deze avond ook weer zeer goed te drinken (aanrader in het Witte Theater!).
Tekst: Thomas Stoker & Bert Hekman
0
